Binnenkort wordt het weer lente. Ik kijk er al naar uit om de supermarkt binnen te stappen en dat de geur van de verse bakjes aardbeien je tegemoet komt. Aardbeien die ik hoogstwaarschijnlijk alleen zal opeten, want mijn kids die zijn niet zo tuk op fruit.
Het begon ooit anders. Ik had met Levi een zalig kind in huis. Hij at zó graag en hij at ook écht alles. Olijven? Geen probleem. Dessertjes proeven? Doet u maar! Fruitpap, fruitstukjes? Ja hoor.
En opeens was dat allemaal voorbij. Ik weet niet wat er mis is gegaan, maar hij moest plots niets anders hebben dan bananen. Nu is hij die bananen ook weer beu en krijg ik er enkel peren in.
Nu is het ook geen dom kind, die zoon van ons. Hij weet dat er genoeg alternatieven in huis zijn en zal altijd proberen om ons koeken of brood te ontfutselen.
Wanneer ik hem ga ophalen bij de buitenschoolse kinderopvang dan zijn er ook geen alternatieven geweest. Na zijn eerste dag opvang zat meneer kiwi te eten en deze week zat hij nog als laatste op zijn stoel met twee stukjes appel. Het was dus met lange tanden, maar hij at het wel op.
Ik zal de koekjes uit de kast moeten halen, denk ik. Ik zou zo graag met hem van al dat fruit proeven als het mooi weer wordt.

Lewis is nóg moeilijker te plezieren. Hij heeft nog maar twee tandjes, dus stukjes fruit zijn erg lastig, buiten wat platgeknepen stukjes banaan. Fruitpap is nog steeds niet zijn favoriete maaltijd. We zijn er op zes maanden mee gestart, toen hij al een maand groentepap at en dat eindelijk vlot begon te gaan.
We zagen al gauw dat het hem niet zinde. Hij at er nauwelijks enkele lepeltjes van en trok echt zure gezichten. We probeerden zowel vers fruit als potjes, maar we konden hem er niet mee plezieren.
In de crèche vonden ze uiteindelijk een trucje: maar drie stukjes fruit en geen koek erbij en dan begon het beter te gaan. Maar terwijl hij nu al vlot over de 200g groentepap eet, mogen we blij zijn met 120g aan fruit. Met als gevolg dat hij twee uur nadien weer honger heeft en we nog steeds 4 flesvoedingen geven doorheen de dag. Eén te veel dus.
Fruit is sowieso al snel verteerd en hij heeft echt nog 2 flesjes nodig om die maaltijd bij te benen. Ik vind het heel gek. Je zou denken dat het na een tijdje wel zou wennen, maar we zijn nu bijna drie maanden bezig en het is nog steeds een opgave.
Ik hoop stiekem dat het met de stukjes fruit beter zal gaan. Hij houdt wel van knabbelen, dus wie weet...