Als je twee [of meer] kinderen hebt, ga je automatisch vergelijken. Niet wie de leukste of de flinkste is, maar qua gewoontes en ontwikkeling. Hoe is dat bij onze twee jongens?

Broers en zussen kunnen heel erg op elkaar lijken, maar net zo goed van elkaar verschillen. Wij hebben twee zoontjes, twee broertjes en tijdens elke stap in de ontwikkeling van Lewis, vergelijk ik hem met Levi.
Het begint al tijdens de zwangerschap. Heb ik gelijkaardige kwaaltjes? Zijn ze even beweeglijk?
Levi was heel actief tijdens de avond, wanneer je lekker in de zetel zat begon hij het bont te maken in mijn buik.
Lewis bewoog op allerlei momenten in de dag en heel hard. Het gebeurde vaak dat hij me wel eens pijn deed in al zijn hevigheid. Ook wanneer ik in bed lag kon hij wel hevig zijn.

Bij de geboorte leken beide jongens heel hard op elkaar, maar Lewis was een stuk groter. Levi werd geboren met 50,5 cm en Lewis was er 54. Ook in de verdere groei staat Lewis ver voor. Hij droeg op 6 maanden al kleding waar Levi mee rondstapte op 13 maanden. Een enorm verschil!

Ook hun slaappatroon is anders. Levi sliep al door toen we nog in het ziekenhuis waren en kon uren aan een stuk liggen knorren in zijn box overdag. Hij sliep ook door onze hond en de stofzuiger heen. Lewis is een hele gevoelige slaper, slaapt overdag nooit langer dan 2 uur aan een stuk, maar 's nachts wel goed. Hij heeft wel vaak lichaamswarmte nodig om in slaap te vallen.

Levi had zijn gestalte niet mee, maar wel een erg sterk willetje. Hij zat op vijf maanden zelfstandig rechtop, kroop op 5 maanden en een half, kreeg zijn eerste twee tandjes op 6 maanden en stond met steun op 8 maanden en een half.
Lewis wachtte tot 7 maanden met kruipen en leerde nadien pas zitten. Hij kreeg zijn eerste tandje op 6 maanden en het tweede op 7. Hij is nu 8 maanden en begint af en toe naar boven te tasten met zijn handjes, maar ik zie hem nog niet staan. Hij is helemaal nog niet zo stabiel.

Qua taalontwikkeling zitten de jongens wel gelijk. Bij Lewis komt er af en toe al een 'papa' of 'mama' uit zijn mond. Dat zegt hij voornamelijk uit herkenning. Er is geen onderscheid tussen mij of zijn papa. Ook zegt hij bij het grijpen naar zijn tutje iets wat lijkt op 'thet'.

Ook hun lichaamstaal en gewoontes zijn verschillend. Levi was een super rustige baby, maar hij maakte veel geluidjes. Lewis moet eerst in een erg vrolijke bui zijn om zo veel lawaai te maken, maar hij is geen rustige baby. Zijn ledematen vinden geen rust. Hij ligt altijd te zwaaien met zijn armen of te trappelen met zijn benen. Zeer onhandig bij het verschonen!

Sommige gezichtsuitdrukkingen zijn wel hetzelfde bij hen. Ook wanneer ze een tutje in hebben, zie je heel erg grote gelijkenissen. Maar het is heel gek om de gelijkenissen in hun stemmen te horen. Soms liggen ze met twee te kraaien en dan hoor ik niet wie er van de twee ik hoor.

Er zullen nog veel momenten komen waar ik ze met elkaar ga vergelijken. Het enige wat ik wel heb moeten afleren is om te veel van Lewis te verwachten. Ik heb wel beseft dat Levi erg snel was en is, behalve met groeien. Hij compenseert zijn lengte met zijn motoriek en verstand. Bij Lewis zal de tijd uitwijzen waar zijn sterke punten liggen. Het is in ieder geval wel heel interessant om te zien.
Levi is dan ook helemaal zijn papa in het klein en Lewis is een kleine versie van mij. Dus misschien is dat helemaal niet zo gek dat die twee wat verschillen, hé?