Zodra Levi op school zat kreeg hij interesse in fietsen. 
Hoe hebben wij onze keuze gemaakt voor een geschikte fiets?

 In de instapklas hadden de kleutertjes elke maandag een wieltjesactiviteit. In de fietsenstalling stonden driewielers, stepjes, loopfietsen en enkele echte fietsjes. We zagen snel dat Levi dit echt fantastisch vond en hij was er ook wel vrij behendig in.
Op zijn tweede verjaardag had hij een loopfiets gekregen [zo'n gratis model van het ziekenfonds] en die begon hij ook meer en meer te gebruiken.
De fase van de loopfiets schijnt erg goed te zijn om hun lichaam in evenwicht te houden, dus wilden we hem die fase ook echt gunnen, maar met zijn derde verjaardag in het vooruitzicht, dachten wij eraan om voor hem een echte grote jongensfiets te kopen.

Nu heeft Levi zijn gestalte niet echt mee. Hij is altijd aan de kleine kant geweest en dan is een geschikte fiets voor hem vinden, niet zo eenvoudig.
Ik had hem liefst ook meteen leren fietsen zonder zijwieltjes. Vriendinnen van mij hebben het ook allemaal gedaan en dat ging vlot, maar hun zonen steken echt
met kop en schouders boven Levi uit [en dat bedoel ik dan niet figuurlijk].
De echt kleine fietsjes waren ofwel loopfietsen ofwel van die fietsjes met hele drukke prints van tekenfilmfiguurtjes.
Daar waren wij niet zo gek op.
We investeerden liever meteen in een grotere, stoere fiets en dan moet hij maar even met zijwieltjes rijden. Zo hebben wij het ook allemaal geleerd.

Na wat rondsurfen stootte ik op de fietsen van Veloretti Amsterdam. Je betaalt er meer voor dan voor een fiets uit de Decathlon, dat wel, maar ik vind ze zó stoer! Bovendien zijn ze handgemaakt en dat komt met een prijskaartje, natuurlijk.
Je hebt er zowel loopfietsen, kinderfietsen en fietsen voor volwassenen in dezelfde kenmerkende kleuren en stijl. Die oldschool look vind ik echt fantastisch.
De fietsen zelf zijn heel mooi afgewerkt en van goede kwaliteit. Het model dat Levi heeft, de Maxi heeft zowel een handrem als een achteruittraprem. Op zich ben ik daar niet zo'n voorstander van, maar ik heb gemerkt dat remmen met een klein kinderhandje niet altijd even vlot gaat, dus leer ik Levi ook zijn pedalen te gebruiken om te remmen.
Ik heb maar één minpuntje kunnen vinden aan de fiets en dat is de kwaliteit van de zijwieltjes. Op zich kan je er niet zo veel mis mee doen, maar ik vind ze wel wat goedkoper ogen en klinken. Een ritje met zijwieltjes staat garant voor gerammel tijdens de hele tocht. Na een tijdje stoort het wel minder. Kwestie van gewenning, geloof ik.

Op drie jaar was Levi echt nog wel klein om op deze fiets te passen. Ondertussen gaat het beter en maakt hij al heel wat vaart. Moest je zijn zijwieltjes weghalen, dan kan hij nog lang niet met zijn voeten aan de grond. Dus ik laat ze er nog aan. Het voordeel is dat we nog lang geniet zullen hebben van deze fiets en hopelijk blijft hij in een goede staat, zodat Lewis er ook nog op kan leren fietsen!
Als er binnenkort na de verbouwingen nog budget overblijft, dan koop ik er voor mezelf ook nog één.

Ook geïnteresseerd? Klik dan even door naar hier.
[Deze post is niet gesponsord.]